Prace nad budową lokalnej sieci światłowodowej na terenie Torunia były prowadzone na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 1985-1990. W roku 1990 w ramach centralnego projektu CPBR nr. 8.13 zbudowano Pomorską Akademicką Sieć Komputerową PASK, obejmującą środowiska akademicko-naukowe Torunia, Bydgoszczy i Gdańska. Jej koordynatorem był Ogólnouczelniany Ośrodek Obliczeniowy UMK. W latach 1991-1992 uruchomiono w Toruniu regionalny węzeł EARN (European Academic and Research Network) i NASK (Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa), obsługujące użytkowników z Torunia, Bydgoszczy i Olsztyna. Z raczkującego wówczas Internetu, dostępnego poprzez węzeł NASK AGS+, korzystało ok. 1500 użytkowników. Satelitarne łącze z Torunia do Warszawy posiadało przepustowość 64kb/s. Było ono zestawione w ramach Skandynawskiego systemu TELE-X.

Prognozowany dynamiczny rozwój Internetu zaowocował powstaniem inicjatywy budowy miejskiej sieci komputerowej. 30 marca 1993r. zostało podpisane inicjatywne porozumienie w sprawie budowy w Toruniu miejskiej sieci komputerowej TORMAN. Jako jednostkę koordynującą inwestycję budowy i utrzymania sieci TORMAN wyznaczono Ogólnouczelniany Ośrodek Obliczeniowy UMK – obecnie Uniwersyteckie Centrum Informatyczne UMK.

W chwili zakończenia I etapu budowy sieci TORMAN i jej uroczystego otwarcia w dniu 14 lutego 1995 roku, sieć wyposażona była w węzły Cisco AGS+ w układzie pierścienia FDDI i liczyła 13,1km traktów światłowodowych. Z sieci korzystało wówczas ok. 5 tysięcy użytkowników. W kolejnych latach sieć TORMAN migrowała w kierunku technologii ATM, a następnie w kierunku technologii Ethernet i GigaEthernet. Równolegle w połowie lat 90-tych nastąpiła transformacją ogólnopolskiej sieci środowiska akademicko-naukowego. Wszystkie akademickie sieci miejskie „przeszły” z krajowego szkieletu NASK na infrastrukturę POL-34/PIONIER.